Stanična ili plazmatska membrana odvaja stanicu od njezina neživa okoliša ili okolnih stanica. Preko nje stanica izmjenjuje tvari i energiju s okolišem. Debljina joj je oko 8 nm.
Membrana služi kao probirna (selektivna) pregrada, koja u stanicu propušta neke soli, hranjive tvari, vodu i druge molekule, a njezinim se posredovanjem stanični otpaci i druge specifične molekule izbacuju iz stanice.
Membrana služi kao probirna (selektivna) pregrada, koja u stanicu propušta neke soli, hranjive tvari, vodu i druge molekule, a njezinim se posredovanjem stanični otpaci i druge specifične molekule izbacuju iz stanice.
Krajem 19. stoljeća Overton je zaključio da su membrane građene od lipida. Zaključak je donio na osnovi opažanja da boje topljive u lipidima ulaze brže u stanicu nego boje topljive u vodi (slično se otapa u sličnome).
Fosfolipidi su molekule čiju osnovu čini molekula glicerola (trovalentni alkohol), na koji su vezane dvije molekule masnih kiselina i fosfatna kiselina.
Molekula fosfolipida je na jednom kraju električki nabijena (privlači molekule vode) – HIDROFILAN kraj molekule.
Lanci masnih kiselina nisu električki nabijeni (kraj molekule koji odbija vodu) – HIDROFOBAN kraj.
AMFIPATSKE MOLEKULE – molekule koje na jednom svom kraju privlače, a na drugom odbijaju vodu.
Molekula fosfolipida je na jednom kraju električki nabijena (privlači molekule vode) – HIDROFILAN kraj molekule.
Lanci masnih kiselina nisu električki nabijeni (kraj molekule koji odbija vodu) – HIDROFOBAN kraj.
AMFIPATSKE MOLEKULE – molekule koje na jednom svom kraju privlače, a na drugom odbijaju vodu.
Osim lipida, veliki broj različitih vrsta bjelančevina važan su sastojak staničnih membrana.
Izveli su pokuse kojima su izolirali membrane crvenih krvnih stanica. Utvrdili su da u biološkim membranama fosfolipidi čine dvosloj.
„Model tekućeg mozaika“
S. J. Singer i G. L. Nicolson 1972.
Membranski lipidi čine dvosloj,a bjelančevine su u njega ili uronjene (integralni proteini) ili se nalaze samo na rubu membrane (periferni proteini).
S. J. Singer i G. L. Nicolson 1972.
Membranski lipidi čine dvosloj,a bjelančevine su u njega ili uronjene (integralni proteini) ili se nalaze samo na rubu membrane (periferni proteini).
Osim lipida i bjelančevina stanična membrana sadrži i ugljikohidrate. Oni su kovalentno vezani na bjelančevine ili lipide s vanjske strane membrane.
Lipidi su pretežno odgovorni za građu membrane, bjelančevine za njezino djelovanje (funkciju),a ugljikohidrati za označavanje i prepoznavanje stanica.
U membranama su molekule povezane slabim silama (hidrofobna, hidrofilna i električna privlačenja). Lipidi i proteini mogu se bočno pomicati i mijenjati svoje mjesto u membrani (svojstva dvodimenzijske tekućine).
Slika membrane u elektronskom mikroskopu |
Filmić za one koji žele znati više...
Nema komentara:
Objavi komentar
Napomena: komentar može objaviti samo član ovog bloga.